Expeditie Nassau: beestjes!!!!

Zaterdag vertrokken we richting het Nassaugebergte. Eerst met een busje, samen met 2 nederlandse jonge dames (beiden arts) en gids Johannis. Johannis heeft zijn volumeknop constant op 10, wat praatte hij hard! :-) Dat kwam mooi uit want de moter ronkte hard en hij vertelde onderweg een hoop verhalen. Ook waren er meteen allerlei interessante discussies over politiek en over Suriname en de Surinamers....

We reden over een rode bauxiet weg een aantal uren het binnenland in totaan Snesikondre. Daar stapten we in de korjaal richting kamp Wadaa, na eerst nog een rondleiding te hebben gekregen op Langetabbetje (ja Marlin, echt waar!). Langatabiki is de hoofdplaats van de Paramaccaners. Persoonlijk vond ik (Sylvia) het een beetje een trieste plek, een deel van het dorp was verlaten, en het zag er niet erg verzorgd uit, in tegenstelling tot de andere dorpen die we er zagen. Maar misshien was het ook een kwestie van wennen, of het tijdstip: midden op de dag...
Verder voeren we dus op de Marowijne rivier. Een stuk bredere rivier dan in de buurt van Kabalebo, onze vorige trip.

In kamp Wadaa wachtte ons een leuke verrassing: leuke "marron"huisjes met uitzicht op de rivier. In het huisje 2 bedden, voor het huisje een olielampje voor 's avonds (tegen de slangen), verder hadden we niets nodig!

De volgende dag ging het echte werk beginnen! We leerden Milton kennen, de locale gids die ons zou vergezellen tijdens de expeditie naar de top. Hij had een geweer bij zich, en Johannes een machete. Zo zouden we veilig begeleid worden in het dichte woud.

En dicht was het! Uren lang liepen we tussen de bomen, boomstronken, lianen, over gevallen bladeren (wat huist daar onder???) je moet contstant alert blijven. We kruisten allerlei beekjes en kreekjes. Sommige delen waren lekker zompig.

Opeens was er paniek, Cecile werd aangevallen door een wesp. Maar wij liepen een stukje daar achter en dachten aan veel grotere beesten. Dus bij het horen van een bij of wesp liepen we vrolijk door, toen Fred plotseling ook aangevallen werd door 3 van die beesten. Dat leverde 3 beten op, we schokken ons echt rot! Het deed ook verdomde pijn. :-(
Milton was per ongeluk tegen de tak van een nest aangelopen, en daar waren de wespen woest over. Milton en Johannes leidde ons snel verder, en de schade bleef dus beperkt tot Fred ;-)

Na enkele uren lopen kwamen we uiteindelijk aan bij het hangmat kampje waar we 2 overnachtingen zouden hebben. Cecile en Sylvia dachten lekker te gaan baden in de kreek, tot de steen waar Cecile bijna haar voet zette een rog bleek te zijn, waaaaaaahhhhh! (zijn giftig!!) Even later kwam Fred ook, en die ontdekte al snel een sidderaal (brrrrrr: geven een elektrische schok!)
Terug bij het kamp zat iedereen opeens onder de tekenbeten....
Kortom: we zaten echt midden in de JUNGLE! :-)

Snel hingen we de hangmatten op en maakten een simpel maaltje. Vroeg gingen we in onze hangmatten liggen, lekker veilig met een muskieten net... Milton zette brandende kaarsen neer tegen ander beestenspul.
s' nachts hoorden we de brulapen in de verte, en veel brullende kikkers heel dichtbij... Het was wel even wennen in de hangmatten te slapen.... De volgende dag werden we wakker van een enorm gezoem: allemaal horsels/steekvliegen om onze hangmatten: met tientallen tegelijk wilden ze het liefst bij ons in de klamboes binnenkomen!!

GElukkig werd het na een tijdje minder en konden we opstaan, baden (pootje baden) en ontbijten. Vandaag zouden we naar de top gaan, lekker klimmen dus. Nog steeds helemaal omringt door bomen had je echt geen idee waar je was. Als je even niet doorliep, en je voorganger niet meer zag, wist je echt niet waar je heen moest lopen. Van een echt pad was geen sprake. Het laatste stuk was echt klauteren en door de regenval (voornamelijk 's nachts) was het ook best glad. Na 3 uren klimmen waren we op de top en konden we in de zon lunchen en genieten van een redelijk helder uitzicht. Als snel echter trok het dicht, en begon het te regenen! :-(

Lang hebben we er dan ook niet gezeten: de terugreis werd ingezet. Heel voorzichtig naar beneden, en uiteindelijk iets sneller dan op de heenweg waren we weer terug in het kamp.
Daar begonnen we ons al aardig thuis te voelen. Plassen in de wildernis, baden in de kreek... alles went!

In de hangmat voerden we nog verdere discussies en hadden we een leuke tijd. maar nu gaan we het even afsluiten, want onze tijd is op, en we gaan nog even een hapje eten!!!